Wynagrodzenie brutto
Negocjując swoje wynagrodzenie, ustalamy je zawsze w kwocie brutto. Taka wartość umieszczona jest potem na umowie. Jednak pracownika zawsze bardziej interesuje kwota netto, czyli to ile pieniędzy będzie miał do swojej dyspozycji. Innymi słowy, ile realnie otrzyma na swoje konto.
Zależnie od tego, czy będzie to umowa o pracę, umowa zlecenie czy umowa o dzieło, przy tej samej kwocie wynagrodzenia, realnie na rękę możemy otrzymać inną kwotę.
Wynagrodzenie brutto to kwota wyszczególniona na umowie. Znając kwotę netto należy do niej doliczyć składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne oraz zaliczkę na podatek dochodowy. Podobnie będzie w przypadku umowy zlecenia. Umowa o dzieło nie wymaga rozliczania składek ZUS. Tutaj weźmiemy pod uwagę jedynie zaliczkę na podatek dochodowy.
Koszty i składki
Zacznijmy od kosztów uzyskania przychodu. W przypadku pracowników są to tzw. zwykłe koszty uzyskania. Miesięcznie będzie to 111,25 zł. Stosujemy je wtedy, gdy praca jest wykonywana w tej samej miejscowości, w której pracownik mieszka.
Jeśli zakład pracy mieści się w innej miejscowości, to należy zastosować podwyższone koszty uzyskania przychody. To kwota 139,06 zł miesięcznie.
Wynagrodzenie brutto składa się ze składek ZUS, zaliczki na podatek i kosztów uzyskania przychodu.
Składka na ubezpieczenie emerytalne to 19,52%. Po połowie płacona jest przez pracownika i pracodawcę. Jeśli mówimy o ubezpieczeniu rentowym, to składka wynosi 8%, z czego pracodawca płaci 6,5%, a pracownik 1,5%.
Od kwoty brutto odliczyć też trzeba składki na ubezpieczenie chorobowe. To 2,45% wynagrodzenia brutto. W całości pokrywane są przez pracownika. Dzięki niemu pracownik, który jest chory i nie może wykonywać pracy, otrzymuje zasiłek.
Składka zdrowotna wynosi 9% wynagrodzenia. Jednak żeby ją obliczyć trzeba wynagrodzenie pomniejszyć o sumę składek: emerytalnej, rentowej i chorobowej.
W sytuacji gdy pracownik uzyskuje wynagrodzenie z kilku źródeł, to składki na ubezpieczenie społeczne, a dokładnie sposób ich odliczania w celu określenia kwoty netto może się różnić.
Kwota netto i brutto w przypadku przedsiębiorcy
Trochę inaczej jest w przypadku przedsiębiorcy. W przypadku przedsiębiorcy, szczególnie tego, który prowadzi firmę w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, to nie można mówić o netto i brutto przy podatku dochodowym, a także w przypadku składek ZUS. Rozróżnienie netto brutto można zastosować tylko w przypadku różnicy dotyczącej podatku VAT.
Gdy przedsiębiorca nie jest płatnikiem VAT, to różnica między netto, a brutto nie występuje. W przypadku usługi dla zagranicznego klienta, a przedsiębiorca płaci VAT, to i tu nie będzie różnicy między brutto, a netto. W takim wypadku wystawia się bowiem fakturę z tzw. odwrotnym obciążenie VAT. Wtedy nie dolicza się do ceny podatku VAT.
Przedsiębiorca płaci składki ZUS i zaliczki na podatek dochodowy. Nie pobiera jednak typowej pensji, tak jak jest to u pracownika. W związku z tym nie można tych wielkości traktować w kategorii netto a brutto, tak jak w przypadku pracownika.
