Odpowiada Danuta Rutkowska, rzecznik prasowy głównego inspektora pracy
Obowiązek dostarczenia pracownikowi odzieży roboczej powstaje, zgodnie art. 2377 § 1 Kodeksu pracy, jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu lub ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
Obowiązek ten może być zastąpiony przez pracodawcę ekwiwalentem za używanie przez pracownika, za jego zgodą, własnej odzieży roboczej (art. 2377 § 2 i 4 Kodeksu pracy). Przy czym pamiętać należy, że rozwiązanie to nie może dotyczyć stanowisk, na których są wykonywane prace związane z bezpośrednią obsługą maszyn i innych urządzeń technicznych albo prace powodujące intensywne brudzenie lub skażenie odzieży i obuwia roboczego środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi.
Zasady przydziału odzieży roboczej oraz stanowiska pracy, na których pracownicy mogą używać własnej odzieży roboczej w zamian za ekwiwalent ustala pracodawca w wewnątrzzakładowym akcie prawnym. W odniesieniu do zasad rekompensowania pracy w godzinach nadliczbowych stwierdzić należy, że za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, przysługuje dodatek do wynagrodzenia. Pracodawca może udzielić pracownikowi czasu wolnego od pracy w zamian za pracę w godzinach nadliczbowych (wtedy dodatek nie przysługuje) - art. 1512 Kodeksu pracy. W przypadku udzielania czasu wolnego bez wniosku pracownika, pracodawca udziela czasu wolnego od pracy, najpóźniej do końca okresu rozliczeniowego, w wymiarze o połowę wyższym niż liczba przepracowanych godzin nadliczbowych.
Zobacz też:
* PIENIĄDZE ZA URLOP?*
* HERBATKA OD SZEFA*