Jeśli pracownik doprowadzi swoim zachowaniem do utraty zaufania przełożonego, może spodziewać się wypowiedzenia umowy o pracę. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 7 września 1999 r. (I PKN 257/99), utrata zaufania w określonych przypadkach może być przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę, mimo że jego zachowanie nie nosi cech zawinienia, jeżeli w konkretnych okolicznościach jest usprawiedliwiona, w tym znaczeniu, że od pracodawcy nie można wymagać, by nadal darzył pracownika niezbędnym zaufaniem.
Kwestia ta jest szczególnie istotna w przypadku osób pełniących ważne funkcje w firmie. W orzeczeniu z dnia 10 sierpnia 2000 r. (I PKN 1/00) SN uznał, że utrata zaufania pracodawcy do pracownika zajmującego kierownicze stanowisko uzasadnia wypowiedzenie umowy o pracę nawet wtedy, gdy nie można mu przypisać winy w określonym zachowaniu, jednak w sensie obiektywnym jego zachowanie nosi cechy naruszenia obowiązków pracowniczych w zakresie dbałości o dobro pracodawcy.
Wypowiadając umowę o pracę na czas nieokreślony, pracodawca musi dokładnie wskazać przyczynę rozstania. Wskazany przez szefa powód wypowiedzenia musi być prawdziwy, konkretny i sprecyzowany w taki sposób, by był jasny i zrozumiały dla zwalnianego pracownika. Ogólne stwierdzenie, że pracodawca utracił zaufanie do pracownika, nie wystarczy, by na tej podstawie wypowiedzieć umowę. Przełożony musi dokładnie wskazać, dlaczego utracił to zaufanie, czyli przytoczyć przykłady sytuacji, które do tego doprowadziły.
Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z 25 listopada 1997 roku (sygnatura I PKN 385/97) utrata zaufania do pracownika może stanowić przyczynę uzasadniającą wypowiedzenie umowy o pracę, jeżeli znajduje oparcie w przesłankach natury obiektywnej oraz racjonalnej i nie jest wynikiem arbitralnych ocen lub subiektywnych uprzedzeń. Oznacza to, że sytuacje, które mogą powodować utratę zaufania, powinny być oczywiste i nie wynikać z osobistych przekonań czy uprzedzeń.
Pracodawca może stracić zaufanie i na tej podstawie wypowiedzieć umowę pracownikowi, który np. nie dba o dobro firmy, nie wykonuje starannie i sumiennie swoich obowiązków, krytykuje i obraża kierownika w obecności innych zatrudnionych, a także jeśli postawiono mu zarzuty popełnienia przestępstwa związanego z zatrudnieniem.
ES, AS