Urlop okolicznościowy to płatne wolne dni, których pracodawca udziela pracownikowi ze względu na ważne wydarzenia w życiu rodzinnym i osobistym. Dni tych nie wlicza się do przysługującego pracownikowi urlopu wypoczynkowego. Dwóch dni urlopu okolicznościowego udziela się w razie ślubu pracownika, urodzenia się jego dziecka, a także zgonu i pogrzebu małżonka pracownika lub jego dziecka, ojca, matki, ojczyma albo macochy. Jeden dzień wolnego przysługuje w razie ślubu dziecka pracownika albo zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, teściowej, teścia, babki, dziadka, a także innej osoby pozostającej na utrzymaniu pracownika lub pod jego bezpośrednią opieką.
Pracownik, który chce skorzystać z urlopu okolicznościowego, musi wystąpić do pracodawcy z odpowiednim wnioskiem i wskazać w nim powód oraz termin zwolnienia. Pracodawca nie może samodzielnie udzielić pracownikowi urlopu okolicznościowego, nawet jeśli dowiedział się o sytuacji, która uprawnia pracownika do dnia wolnego, nie może także po otrzymaniu wniosku odmówić pracownikowi udzielenia urlopu we wskazanym terminie.
Przełożony ma jednak prawo zażądać, aby pracownik przedłożył właściwy dokument uzasadniający przyznanie urlopu okolicznościowego (np. akt urodzenia dziecka, akt zgonu). Tego typu dokumenty wydawane są zwykle po danym wydarzeniu, dlatego pracownik może się zobowiązać, że przedstawi wymagane zaświadczenie w późniejszym terminie.
Urlop okolicznościowy nie musi pokrywać się z datą zdarzenia, które jest podstawą zwolnienia - dni wolne można wykorzystać na przykład na załatwiane formalności przed ślubem lub po urodzeniu dziecka. W przypadku gdy pracownikowi przysługują dwa dni urlopu okolicznościowego, może on wykorzystać je łącznie lub osobno.
ES