Informacja na temat wysokości wynagrodzenia stanowi dobro osobiste pracownika podlegające ochronie prawnej. Pracodawca nie może zatem, bez zgody pracownika, ujawniać wysokości jego wynagrodzenia.
Ujawnienie takich danych bez zgody pracownika mogłoby narazić pracodawcę na odpowiedzialność cywilną. Z punktu widzenia pracownika sytuacja kształtuje się odmiennie. Kodeks pracy nie zawiera przepisu, który wprost zakazywałby pracownikom ujawniania informacji na temat wysokości pobieranego przez nich wynagrodzenia. Z tego też powodu pracodawcy, chcąc utrzymać w tajemnicy informacje na temat wysokości wynagrodzeń w danym zakładzie pracy, wprowadzają do regulaminów pracy, lub też bezpośrednio do umów o pracę, zobowiązania do nieujawniania wysokości wynagrodzeń.
Ustanawiane przez pracodawców klauzule tajności wynagrodzeń pracowniczych nie mogą być jednak nadużywane do celów innych niż ochrona tajemnicy przedsiębiorstwa, której ujawnienie może zagrozić istotnych interesom firmy, np. jej konkurencyjności. Wynika to między innymi z art. 100 § 2 pkt 4 kodeksu pracy, zgodnie z którym zachowanie tajemnicy stanowi obowiązek pracownika wówczas, gdy dotyczy informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Ponadto, według ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, ujawnienie przez pracownika informacji na temat otrzymywanego wynagrodzenia, jeżeli nie zagraża interesom przedsiębiorcy, nie może być uznawane za czyn nieuczciwej konkurencji.
Klauzule dotyczące tajności wynagrodzeń pracowniczych nie mogą także być wykorzystywane przez pracodawców w celu obrony przed roszczeniami pracowników z tytułu naruszenia zasady równego traktowania. Pracownicy zostaliby bowiem faktycznie pozbawieni możliwości wykazania nierównego traktowania w zakresie wynagrodzenia, gdyby nie mogli odwołać się do informacji na temat wysokości wynagrodzenia innych pracowników. Przekazywanie przez pracowników informacji na temat wysokości wynagrodzeń, w celu przeciwdziałania dyskryminacji płacowej, traktowane jest zatem jako korzystanie z uprawnień przysługujących z tytułu naruszenia zasady równego traktowania i zgodnie z art. 183e kodeksu pracy, nie może powodować jakichkolwiek negatywnych konsekwencji wobec pracownika, w szczególności stanowić przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie przez pracodawcę stosunku pracy lub jego rozwiązanie bez wypowiedzenia.
Na temat ujawniania wysokości wynagrodzeń pracowników kilkukrotnie wypowiadał się już Sąd Najwyższy, między innymi w uchwale składu siedmiu sędziów z dnia 16 lipca 1993 r. (sygn. I PZP 28/93), wyroku z dnia 26 maja 2011 r. (sygn. II PK 304/2010) czy wyroku z dnia 15 lipca 2011 r. (sygn. I PK 12/2011).
Tomasz Lewandowicz
Kancelaria Prawna ARKANA