Pracuję w szpitalu na umowę o pracę (zastępstwo za osobę będącą na urlopie wychowawczym)
za stawkę niższą niż inne osoby na tym samym stanowisku, wykonujące tę samą pracę, a posiadające niższe wykształcenie niż moje. Pielęgniarka zarabia 1680 zł brutto ja natomiast pracuję za 1500 zł brutto. Pozbawiony jestem również dodatku za szkodliwość warunków pracy. Nie otrzymałem także dodatku za posiadanie dyplomu licencjata. Czy takie postępowanie pracodawcy jest zgodne z prawem? Odpowiada Marcin Kamiński, Kancelaria Prawna ARKANA
Zgodnie z art. 183c § 1. kodeksu pracy pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku. Wynagrodzenie to obejmuje wszystkie składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, którymi będą również różnego rodzaju dodatki. Powyższe stanowi zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, zgodnie z którą pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz dostępu do szkolenia w celu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
Z naruszeniem przez pracodawcę zasady równego traktowania w zatrudnieniu mamy do czynienia między innymi w sytuacji niekorzystnego ukształtowania wynagrodzenia za pracę lub innych warunków zatrudnienia poszczególnym pracownikom. Pracodawca, który naruszą tą zasadę dopuszcza się dyskryminacji pracownika. Należy jednak zauważyć, iż pracodawca ma prawo do różnicowania wynagrodzenia jednakże tylko gdy udowodni, że kierował się w tym przypadku obiektywnymi powodami. Przykładami może być ustalenie dla pracowników różnej wysokości wynagrodzenia chociażby z uwagi na posiadane kwalifikacje, doświadczenie zawodowe bądź obłożenie obowiązkami. W przedstawionym przez Pana stanie faktycznym mogło dojść do dyskryminacji w zatrudnieniu, jednak powyższe może stwierdzić jedynie sąd na podstawie całokształtu okoliczności sprawy.
Osoba, wobec której pracodawca naruszył zasadę równego traktowania w zatrudnieniu, może dochodzić od niego odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie. Odszkodowania tego można dochodzić przed sądem pracy. Kodeks pracy nie przewiduje jego górnej granicy, zatem chcąc dochodzić wyższego odszkodowania niż minimalne wynagrodzenie, osoba dyskryminowana będzie musiała udowodnić, że poniosła większą szkodę.
Warto również wskazać, iż kodeks pracy chroni osobę, która wystąpi z takim roszczeniem do sądu ponieważ pracodawca nie może zwolnić pracownika w odwecie za to, że dochodził on od niego odszkodowania za dyskryminację. Skorzystanie przez pracownika z uprawnień przysługujących mu z tytułu naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu nie może być podstawą niekorzystnego traktowania pracownika. W trakcie postępowania przed sądem pracy w sprawie o naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu to pracodawca będzie musiał udowodnić, iż do dyskryminacji nie doszło. W związku z powyższym będzie musiał wykazać przed sądem, iż określając wysokość wynagrodzenia, a także przysługujące pracownikowi dodatki, kierował się obiektywnymi powodami, przez co nie dopuścił się naruszenia zasady równego traktowania w zatrudnieniu.
(AS)