Polak mieszka już w Anglii od trzech lat. Choć nie narzeka na zarobki chciałby wyjechać na stałe za ocean. Kanada z perspektywy borykającej się z kryzysem Unii Europejskiej, wydaje się być ostoją spokoju i dobrobytu. Kraj ten wygrywa w rankingach najbardziej ekologicznych i stabilnych ekonomicznie państw. Nikogo nie dziwi więc fakt, że coraz więcej mieszkańców Europy i Azji wybiera go jako cel emigracji. Kanada wciąż upraszcza swój system przyjmowania emigrantów oraz pracowników tymczasowych, ale wymagania stawiane przybyszom nadal są wysokie.
Po pierwsze język
Znajomość języka angielskiego w stopniu więcej niż dobrym, kwalifikacje dotyczące wszystkich zawodów oraz legitymowanie się odpowiednimi kursami i wykształceniem wciąż stanowią barierę w masowej emigracji do tego kraju. Rozwijająca się gospodarka Kanady, oraz takich prowincji jak Alberta czy British Columbia, szuka fachowców szczególnie z branży budowlanej. Ogółem poszukiwani są wykwalifikowani pracownicy w dwustu różnych zawodach obejmujących głównie takie sektory jak: transport, produkcja, usługi i budownictwo. Na ten ostatni przypada około 50 proc. zapotrzebowania.
Polecamy: Praca we Włoszech
Jakie warunki należy spełnić aby zakwalifikować się do jednego z programów emigracyjno-pracowniczych oferowanych przez Kanadę? To pytanie zadaje sobie wielu Polaków. - Po pierwsze trzeba znać język angielski i posiadać udokumentowane. wykształcenie. Tzw. ,,złote rączki" w żadnym razie nie mogą liczyć na kontrakt - mówi Liz, menager jednego z kanadyjskich biur pośrednictwa pracy. - Po drugie nie można być karanym. Należy się też przygotować na poniesienie sporych wydatków związanych z procedurą w wysokości co najmniej 1-2 tys. dolarów oraz kosztów biletu lotniczego (3500 zl-4000 zł) no i wynajęcia lokum (od 500-1200 CAD za miesiąc). Kanadyjskie agencje pracy zgodnie z prawem pobierają opłaty zarówno od pracowników jak i od pracodawców. Koszty są zróżnicowane, ale nigdy mniejsze niż 1000 dolarów.
Lepiej niż na Wyspach
Wymagania wobec świeżo zatrudnionych pracowników nie są zbyt wygórowane. W pracy emigranci traktowani są dokładnie tak samo jak Kanadyjczycy. Wszelkie przejawy dyskryminacji są piętnowane. Wszystko po to, by obcokrajowcy nie czuli się w Kanadzie odrzuceni czy prześladowani.
Jedną z Polek, która ułożyła sobie życie w kraju klonowego liścia jest Asia. Znalazła zatrudnienie i wyszła za mąż. Od pięciu lat pracuje w kanadyjskim banku. Jej atutem było wykształcenie ekonomiczne oraz bardzo dobra znajomość języka angielskiego, którą wyniosła z pracy nad Tamizą. - Z moim doświadczeniem w branży bankowej w Polsce, znalazłam pracę w Londynie bardzo szybko. Jednak w Anglii emigranci mimo wszystko traktowani są dużo gorzej niż w Kanadzie. Często czułam się wykorzystywana. Bank w Londynie w którym pracowałam oczywiście miał obowiązek wszystkich traktować równo, ale dziwnym trafem to ja zawsze musiałam pracować w soboty oraz często po godzinach. Brytyjczycy mieli z reguły wówczas wolne. W Kanadzie od początku panują równe stosunki pracy - mówi dziewczyna. - Trudno mi było przyzwyczaić się, że nikt mnie tutaj nie popędza, nikt na nikogo nie krzyczy, nie wymaga za dużo, a nawet wymaga jak mi się wydawało za mało. Moje obowiązki są i były bardzo konkretne. Skupiają się w kilku ważnych punktach.
Nie muszę martwić się o drobne sprawy jak np. wymiana tuszu w drukarce, gdyż tym zajmuje się ktoś inny. Mam też godzinną, płatną przerwę na lunch. Podsumowując, praca w Kanadzie jest mniej stresująca i mniej wymagająca.
Nie jest łatwo
Osoby zainteresowane wyjazdem do Kanady muszą zdawać sobie sprawę, że życie za oceanem, w kraju tak różnym od Europy wcale łatwe nie jest. - Jeśli ktoś spodziewa się, że po przyjeździe tutaj trafi do krainy szczęśliwości, to się myli - twierdzi Asia. - 75 proc. Kanadyjczyków łyka proszki uspokajające. Ich życie polega na ciągłym spłaceniu zaciąganych bez przerwy kredytów i na ciągłej konsumpcji oraz pogoni za pieniądzem. Ktoś kto zjawia się tutaj pierwszy raz musi się liczyć z tym że nikt mu nie będzie ułatwiał życia. Kanadyjczycy na co dzień mają do czynienia z emigrantami, więc tłumaczenie że właśnie przyjechaliśmy i wielu rzeczy nie rozumiemy, specjalnie nikogo nie wzruszy. Trzeba być zawsze uśmiechniętym, zadowolonym, nie narzekać. Czy to dla Polaka jest proste? Oczywiście że nie. Zdenerwowanie jest źle odbierane, choćby uzasadnione. Na poczcie czy w banku czeka się czasami godzinami, podobnie jak u lekarza i nikogo to nie dziwi. Tutaj nikt nigdzie się nie śpieszy, chyba że właśnie zaczął się lunch, na
który wszyscy ochoczo opuszczają swoje stanowiska pracy, uśmiechając się do czekających w kolejce klientów.
Bez kwalifikacji ani rusz
Krzysiek mieszka w Londynie już trzeci rok. Pracuje na budowie, ale nie ma kwalifikacji zawodowych. Mimo że jest w swoim fachu doskonały, nie znajdzie pracy w Kanadzie. Nie posiadając świadectw ukończenia odpowiednich kursów zawodowych i szkół, samo doświadczenie bez wykształcenia kierunkowego nie wystarczy. Kanada nie chce niewykwalifikowanej kadry pracowniczej. Pracę na czarno można znaleźć z trudem na wschodnim wybrzeżu, ale nie można jej już znaleźć w prowincjach w których jest największy głód pracy, jak np. w Albercie. Duże kary za zatrudnianie pracowników na czarno odstraszają potencjalnych pracodawców. Mimo że ten kraj wciąż boryka się z brakiem rąk do pracy, wymagania wobec emigrantów są na tyle duże, że niewielu jest w stanie im sprostać. Krzysiek próbował przez internet szukać agencji pracy w Kanadzie, ale nie skończyło się to sukcesem. - Kanadyjskie biura pośrednictwa nie odpowiadały na moje e-maile - skarży się chłopak.
Polecamy: Praca we Włoszech
Tamtejsze agencje najchętniej przyjmują podania od Meksykanów oraz mieszkańców Ameryki Południowej. Z Polakami rozmawiają niechętnie. - Meksykanie płacą za cały proces załatwienia pracodawców około 3 tys. dolarów, a do tego należy jeszcze doliczyć koszty rozpoczęcia życia na miejscu, które nie są małe. To spora ilość pieniędzy, nie każdy Polak zdecyduje się wydać taką kwotę nawet za spełnienie marzeń - mówi Asia - Meksykanie chcą uciec ze swojego biednego kraju za wszelką cenę. Polacy są bardziej wymagający, nieufni. Oczywiście kwota 3 tys. CAD zwraca się po podpisaniu kontraktu i przepracowaniu ponad jednego miesiąca, ale mimo to stanowi ona sporą barierę np. dla moich znajomych mieszkających w Polsce.
- Marząc o wyjeździe do Kanady, warto najpierw poszukać ofert pracy w internecie. Poczytać o kraju, zarobkach, o perspektywach życia tam i o możliwościach emigracji na stałe. Warto też zadzwonić do Ambasady Kanadyjskiej i zapytać o listę licencjonowanych agencji pracy w danej prowincji. Potem należy zebrać wszelkie dokumenty mogące pomóc w otrzymaniu zezwolenia na pracę i napisać bardzo dobre CV, oczywiście po angielsku. Na samym końcu zwrócić się do wykwalifikowanego biura o pomoc - twierdzi Liz - Nie wielu wie, że zmienia się teraz kanadyjskie prawo. Pracownik mający podpisany kontrakt z pracodawcą na rok, po roku właśnie będzie mógł składać dokumenty na tymczasowy pobyt w tym kraju. Dotychczas pracownik mógł się ubiegać o tymczasowy pobyt po 3 latach stałej pracy. Status który otrzyma, pozwala na zamieszkaniu w Kanadzie nawet gdy skończy się kontrakt o pracę. Co ciekawe, mając w ręku umowę o prace i wszelkie zezwolenia, pracownik może zabrać ze sobą żonę i dzieci. Zarówno one jak i żona będą automatycznie
ubezpieczone tym samym ubezpieczeniem, z którego korzysta maż. Jakby tego było za mało, Kanada daje od momentu przyjazdu do Kanady możliwość pracy także żonie, która już będąc na miejscu może złożyć odpowiednie dokumenty i starać się o pozwolenie na pracę, które automatycznie jest jej wydawane.
Renata Brodzińska Ziemian
Przydatne linki:
www.canadavisa.com/career_zone/canadian-immigration-job-search.htm
www.cic.gc.ca/english/resources/publications/work.asp
www.cic.gc.ca/english/work/apply-who.asp
www.cic.gc.ca/english/immigrate/skilled/index.asp
www.wowjobs.ca/BrowseResults.aspx?q=&l=EDMONTON&s=d
www.calgaryjobboard.ca